"İNGİLİZLERİN KIŞKIRTMASI"

Raporuna öncelikle Ermeni sorununun tespitiyle başlayan Bolhovitinov, bu konuda özellikle ``sözde Ermeni meselesi`` tabirini kullanarak, böyle bir sorunun 1890`lı yıllara kadar söz konusu bile olmadığına dikkat çekiyor.

Ermeniler, Türkler ve Kürtlerin Osmanlı İmparatorluğu içinde tam bir uyum içinde yaşadığını, aralarında ``tipik komşuluk ilişkileri`` dışında herhangi bir sorunun olmadığını ifade eden Bolhovitinov`un, ``Ermenilerin yaşam koşulları iyi. Hatta Türklere ve Kürtlere nazaran daha refah içinde yaşamışlardır`` ifadesini kullandığı göze çarpıyor.

Raporunda, ``Sözde Ermeni meselesi, 19`uncu yüzyılın ikinci yarısında suni olarak özellikle İngilizlerin kışkırtmaları sonucu ortaya çıkmıştır`` diyen Bolhovitinov, şu tespitlerde bulunuyor:

``İngiltere, bu şekilde (Ermenileri kışkırtarak) bir yandan Türkiye ile Rusya`nın arasını açma amacı gütmüştür. Çünkü olası bir Rus-Türk ittifakı Orta Doğu`daki dengeleri alt üst edecek ve İngiltere`nin hakimiyetine büyük darbe vuracaktır. Ayrıca bu şekilde Rusya`nın Boğazlar üzerinde söz sahibi olması da engellenmiştir. İngiltere, öte yandan Osmanlı Devleti içindeki bazı güçleri destekleyerek, Osmanlı topraklarını paylaşmayı ve içişlerine müdahale etmeyi amaçlamıştır. Zayıflayan Osmanlı Devleti, İngiltere`nin planladığı şekilde Rusya için de potansiyel müttefik olmaktan çıkmıştır. Diğer taraftan ortaya çıkacak bağımsız Ermenistan da Türkiye ve Rusya arasında tampon ülke işlevi de görecektir.``

``ERMENİLER AVRUPA DİPLOMASİSİNE KURBAN EDİLMİŞLERDİR``

Avrupalıların yukarıda söz konusu edilen amaçlarına ulaşmak için Ermenilere``bağımsız Ermenistan`` fikrini empoze etiğini kaydeden Bolhovitinov, Ermeni halkına bu fikrin aşılanmasında özellikle Ermeni diasporasının aydınlarının kullanıldığını, bu aydınlar aracılığıyla Osmanlı İmparatorluğu`nda yaşayan Ermenilere ``karışıklık çıkarmaları ve kan dökerek Avrupa kamuoyunu`` etkilemelerinin tavsiye edildiğini belirtiyor.

``Ermeni liderleri gerçekleşmesi imkansız Bağımsız Ermenistan fikrine kapılarak, Ermeni halkını Avrupa diplomasisi için feda etmiştir`` ifadesini kullanan Bolhovitinov, şu noktaları dile getiriyor:

``Ermeni çeteleri suni ayaklanmaları kışkırtarak ve yoğun propaganda faaliyeti yürüterek, Müslüman nüfus üzerinde her türlü tecavüzü uygulayarak, kırımı ateşlemiştir. Anadolu`da ve Güney Kafkasya`da 19`uncu yüzyılın sonlarında ve 20`nci yüzyılın başlarında yaşanan karşılıklı kırımların sorumlusu Ermeni çeteleri ve onları kullanan Avrupa diplomasisidir.``

KARŞIT GÖRÜŞTEKİ ERMENİLERE DE TERÖR UYGULANDI

Bolhovitinov, Birinci Dünya Savaşı sırasında Rus ordularında savaşmaları için kurulan gönüllü Ermeni birliklerine bunun karşılığında özerklik sözü verildiğini belirttiği raporunda, kurulan bu Ermeni örgütlerinin eylem biçimi olarak terörü benimsediğinin altını özellikle çizerek, ``Terörü, sadece başka milletlerden kişilere karşı değil, kendi fikirlerini benimsemeyen Ermenilere karşı da uygulamışlardır`` ifadesini kullanıyor.

Ermenilerin savaş sırasında Ruslara vereceği hizmete karşılık özerlik talep ettiği belirtilen raporda, adeta özeleştiri yapılarak, şu görüşlere yer veriliyor:

``Bunun(özerkliğin verilmesi) sağlanmaması durumunda Taşnaklar tarafından Ermeni gönüllülerine, Ruslara ve Tatarlara(Azeriler kastedilmektedir) karşı savaşma emri verilmiştir. Ermeniler, bu süreci bir araç olarak görmekte, daha sonra amaçlarına ulaşmak için Ruslara karşı da savaşmayı planlamaktadır. Dolayısıyla Ermeni gönüllü birlikleri, Rusya`nın da çıkarlarının aleyhinedir.``